Nabeschouwing

 

Terugblikken op de Belgische Kampioenschappen Senioren is de makkelijkste taak die me ooit te beurt viel. De passie, het opgewonden gevoel dat zaterdag de sporthal in Heusden-Zolder rijkelijk vulde, kent nauwelijks zijn weerga. Kampioenen met aardig gevulde lijstjes tornooioverwinningen van dichtbij onder de kerktoren tot ver weg op internationale podia toe. De senioren in het vak tekenden met velen present. Jongens en meisjes met een bepaalde leeftijd, soms met een staat van verdienste, maar bovenal een onmetelijk grote passie voor de sport die ze decennia later nog steeds met een beetje brandend hart beoefenen. De genereuze routiniers tekenden lustig present en wisten hun beste beentje – soms tot krampen toe – voor te zetten. Voor de prijzen werd old school tot de laatste snik gestreden.

 

35+

Volgens een terdege voorbeschouwing zouden de Belgische Kampioenschappen Senioren niet meteen de invulling van een Mickey Mousetornooi behelzen. De aantreding van enkele toppers – grote namen die de vaderlandse badmintongeschiedenis kleur gaven – had hier sowieso iets mee te maken. In het heren enkel stond er geen maat op posterboy Frédéric Gaspard. Fredo, niet zomaar de meer dan verdiende Europese kampioen 35+, stoomde gezwind en bovenal ook gemeten naar een eerste Belgische titel bij de senioren. Geen pad in de korf dus – niet eens een kleintje – voor heerschappij als Nys, Van De Pas of finaal Delsaut. Bij de dames kreeg vrouwlief Sabine meer tegenstand te verwerken. Nog steeds gedreven werkend aan haar weg terug na die vreselijke achillespeeslaesie, wist ze Van Geel, Smets en Decoster af te houden.

Voor Van Geel een meer dan verdienstelijke tweede plaats, die ze in het dames dubbel wel kon inruilen voor goud aan de zijde van competitiepartner Els Lierman. In een clubonderonsje waren de twee hindes finaal de betere van Smets en Bogemans. En alsof dat niet volstond moest de grootste triomf voor Kat nog volgen, namelijk in het gemengd dubbel geflankeerd door een ander clubmaatje, Tom Dejongh. Na de smaak te pakken te krijgen tegen Marysse en Jacques was het ’s middags tijd om te stunten tegen Fredo en Sabine – dus toch een pad in de korf geplaatst – en in de vooravond om te oogsten tegen Jon en Agnieszka. Op papier als het derde sterkste duo gestart, maar waar eerlijk gezegd niemand openlijk rekening hield dat een gooi naar de oppergaai realistisch zou zijn. De oprechte en innige viering van de underdog mocht in wezen ook bejubeld worden. Desalniettemin de toegejuichte deelname van onze toppers is dit resultaat iets dat perspectief biedt voor allen onder ons (volgend jaar revanche voor uw afwezigheid, teerbeminde lezer?).

In de afsluitende tornooifinale breidden Arnaud Delsaut en Valentin Dupouey een extra stuntje aan dit kampioenschap met allure. In een bloedstollend slot, waar Arnaud er alles aan deed de krampen te camoufleren, slaagde Jon daar opzichtig al lang niet meer in: dat is de tol van een veteranenkampioenschap waarin het aantal wedstrijden zich blijft opstapelen (Gaspard: 8 wedstrijden; Gillis: 6 wedstrijden; Delsaut: 9 wedstrijden; Dupouey: 5 wedstrijden. Maar, beste heren, kwestie van conditioneel geprikkeld te blijven: Van Geel: 8 wedstrijden waarvan 3 finales, conditioneel feilloos gedurende de volledige dag zonder ook maar één krimp (lees: kramp) te geven. Ik zou er bij constatering haast één krijgen… Ze is dan ook geen Katje om zonder handschoenen aan te pakken (gniffel). In een finale die alles om het lijf had – lange slagwisselingen, tactisch onderlegd spel, technische hoogstandjes, een afmattende fysieke slijtageslag, tot krampen toe gedwongen en blijven gaan tot dat prangende spreekwoordelijk gaatje. Na een matchpunt gered te hebben helde het wijzertje over waarop Delsaut en Dupouey zich tot Belgisch kampioen kroonden en het tornooi definitief uitspeelden. Spektakel, zeg dat wel!

 

40+

In het heren enkel 40+ waren er 4 ingeschreven jongens die goed aan elkaar gewaagd bleken. Dat alles nog te beslissen viel in de laatste twee poulewedstrijden, zegt veel. Dat uiteindelijk het resultaat van de allereerste wedstrijden doorslaggevend bleek voor het toekennen van de definitieve rangorde en de medailles, zegt alles. Didier Marysse is dan op papier misschien de verrassende naam. Zijn hedendaagse resultaten in het reguliere circuit waren toch enkele adelbrieven die hij zorgvuldig kon voorleggen. Niemand minder dan Patrick Boonen ging mee het podium op.

Bij de dames stond er geen maat op Agnieszka Jean Villanueva die ouderwets uithaalde. Elke Binnemans was de gelukkige die eremetaal in de wacht sleepte. Een herhaling in het dames dubbel waar Agnieszka aan de zijde van Valérie Hertveldt even vlot de titel bemachtigde. Elke Binnemans mocht een tweede zilveren medaille om de nek rijgen, dit keer synchroon met Sofie Nouwkens. Alleen maar jeugdig stralende dames in deze categorie, waar het terecht was indien er meer gegadigden zouden geweest zijn. Wellicht zaten de afwezige heren er voor iets tussen, waarop het heren dubbel jammer genoeg vooraf diende afgelast te worden.

In het gemengd dubbel werd wel een mooie opkomst genoteerd. Terwijl in de benedenhelft Geert Provoost en Els Lierman vlotjes naar de finale fietsten, werd er bovenin flink gebikkeld. Wouter Naert en Griet De Graeve konden in een flinke pot badminton nipt afstand nemen van Patrick Boonen en Nicole Hermanns, die op hun beurt ook al een kleine driekwartier op de mat hadden gestaan tegen Sven Van Delsen en Sofie Nouwkens. Om de prijzen stond er uiteindelijk toch geen maat op sterke Wouter en gretige Griet.

 

45+

Het blik dat geopend werd voor het heren enkel bij de mannen ouder dan 45 jaar, was er toch eentje dat zorgvuldig bewaard bleek. Het was de tabel waar het blik kaviaar tevoorschijn werd gehaald in plaats van een zakje zelfgepelde garnaaltjes. Met liefst 17 inschrijvingen was dit veruit de grootste discipline en over de ganse lijn naast kwantitatief ook het meest kwalitatief.

Met een mooi aantal voormalige A-spelers was de kwaliteit duidelijk aanwezig. Wim Dhooge, één van dé topfavorieten, diende dan wel forfait te geven. In deze onderste tabelhelft bleek ene Steven Verbruggen (terug van weggeweest en intussen speelgerechtigd voor de 50+) medaillerijp. Met vier winstpartijen (ondermeer tegen Keymis en de Japanner Saito) plaatste de Gentenaar zich voor de finale. Allesbehalve slecht voor iemand die toch enkele seizoenen van het toneel verdwenen was. Niettemin bleek er toch iemand anders de betere te zijn. Jean-François Jacobs had zich in het heren dubbel 35+ al in de kijker gespeeld. In het heren enkel 45+ stond er geen maat op hem. Achtereenvolgens verschalkte het topreekshoofd Joost Van Den Brande, Tim Claes, Peter Swijsen en finaal dus ook Steven Verbruggen, en dit alles zonder enig gameverlies. Hoe groot de tabel bij de mannen, hoe klein het deelnemersveld bij de vrouwen. Kort samengevat viel er niemand naast de boot. Anders uitgedrukt wist Griet De Graeve het goud te bemachtigen, terwijl Valérie Hertveldt zich met brons tevreden moest stellen.

Naast de enkelspelen was er enkel nog ruimte voor heren dubbel. Voor beide finalisten was het duidelijk dat het vanaf de halve finales menens werd. Patrick Boonen en Ronny Jeurissen draaiden gehakt van Priem – Van Den Brande, terwijl Jef Buckinx en Jan Keymis na bijna een uur afstand namen van Van Delsen – Saito. De finale werd ondanks een voorsprong voor Jef en Jan toch onthoofd door een kwetsuur en opgave van de Dropshot mannen. Voor Buckinx en Keymis overigens een nationale titel een categorie jonger.

 

50+

In hun normale leeftijdscategorie ging er een andere Buckinx aan het feesten. Broer Bart met Wim Seghers haalden een zoveelste dubbeltitel binnen voor Merchtem. Olivier Delallieux en Jean Musso dienden tevreden te zijn met eremetaal. Bij de dames ging dan weer de zoveelste oppergaai naar Anja Lemmens en Petra Vanlaer. Op enige afstand kwamen Fransen – Verswyvel als tweede over de meet. In een razend spannende poule gemengd dubbel rijfden Willem Huijs en Honoree Rovers de gouden medaille in de wacht, terwijl Ronny Hoefkens en Marleen Loos, ondanks drie geleverde games waarvan twee verloren in verlengingen, een sterke tweede bleken. In de enkelspelen trokken Elisabeth Verswyvel (21-23 21-17 25-23 tegen Anja Lemmens) en Jef Buckinx (ten koste van maatje voor het leven Wim Seghers) aan het langste eind. In het gemengd dubbel ging Jef alias Mister Perfecto ook met een derde gouden medaille aan de haal. Samen met Anja Lemmens, toch ook weer goed voor een tweede gouden medaille, wisten ze in een aangename pot badminton hun respectievelijke dubbelpartners nipt af te houden, zijnde Jan Keymis en Petra Vanlaer.

 

 55+

Een reeksje hoger (of meer ervaren) wisten in een razend spannende poule gemengd dubbel Willem Huijs en Honoree Rovers de gouden medaille in de wacht te slepen, terwijl Ronny Hoefkens en Marleen Loos, ondanks drie geleverde games waarvan twee verloren in verlengingen, een sterke tweede bleken.

Toon Raeymaekers en Marleen Loos waren de betere in de enkelspelen bij de 55+. De meest te duchten klanten luisterden naar de namen Willem Huijs en Honoree Rovers. Terwijl Ronny Hoefkens en Willem Huijs de oppergaai bemachtigden in het dubbelspel, bleken Rovers en Loos hiertoe in staat bij de dames. 

 

60+

En Ronny Hoefkens ploegde voort. In zijn werkveld werd de weg aardig geplaveid. Op weg naar eeuwige roem verschalkte hij Daniel Hoefkens en Benny Van Peer. Broer Daniel Hoefkens en Benny haalden in de namiddag ook nog het dubbelspel binnen. Bij gebrek aan dames in het enkel- en dubbelspel, zou enkel het gemengd dubbel van wal kunnen steken. Het hoeft geen verbazing dat het oudste duo de titel zou pakken. Patrick Tan en Nelly Halsberghe viel deze mooie eer te beurt.

 

65+

Patrick Keukeleire behaalde alleen en op zijn zachtst uitgedrukt de titel met bravoure binnen, terwijl Jozef Vanhove en Francois Willems in het dubbelspel scoorden. Dezelfde benutte titelkansen werden in het dames dubbelspel ook omgezet door Rita Claes en Liliane Steyls. Rita Claes mocht nog een keer het podium opstappen. Samen met Rudi Schoofs waren ook zij de beteren van het pak in het gemengd dubbel.

Het zit er echt op. Terugblikken en alles wat je wenst. Het lijstje kampioenen en finalisten is haast indrukwekkend. Het kan alleen maar een inspirerend effect hebben op allen die nog even geduld moeten tonen te mogen deelnemen. Bij het aanschuiven aan de heerlijke barbecue noemde ene Nelly H. me een ‘junior-junior’. Wat moet het dan niet zijn als ik binnenkort gewoon als ‘junior-veteraan’ door het leven ga. De tijd staat niet stil en de titelpretendenten trainen lustig voort. Sportief zoals het een kampioenschap van dit allooi betaamt, werden de kampioenen bij de afsluitende ceremonie door elkander toegejuicht en op een welverdiend applaus getrakteerd, uit vriendschap, respect en soms wel eens wederzijdse liefde. Onze sport leeft, dat is zo klaar als een klontje. Net zoals dat ene agendapunt op de kalender volgend jaar, dat nu al met stip aangeduid staat: tot volgend jaar!

 

 

Overzicht winnaars

Bekijk hier het overzicht van de winnaars.

Van harte gefeliciteerd aan alle winnaars én ook aan alle deelnemers. Wat een schitterende dag en hartelijke bijeenkomst!

 

Sponsors & Partners

Hartelijk dank aan de sponsors & partners voor alweer een fijne samenwerking!

ARBOR, Heusden-Zolder, Yonex Benelux, Lotto, Gerflor, Mobi-Sports bespanningsdienst. 

Dankjewel aan Badmintonclub Hebad voor een top organisatie!

Met maar liefst 45 vrijwijlligers werd een vlot verloop van het evenement gegarandeerd.

Dankjewel Julien Nys om het Belgisch Kampioenschap in goede banen te leiden.
Dankjewel Guido Melis als referee.

Een prachtige dag. 

 

Foto's

De foto's staan online! Bekijk en download ze hier.

Vermeld even Badminton Vlaanderen en ook #badmintonvlaanderen

Dankjewel! 

 

 

Video's

Peter Nees heeft fijne video's tijdensde wedstrijden opgenomen. Bekijk ze via de Facebookpagina Federnees.

Herbekijk de live streaming, georganiseerd door BC Hebad via YouTube.

 

 

In de pers

Nieuws Heusden-Zolder

Heusden-Zolder website