Nabeschouwing Vlaamse Kampioenschappen

Tornooien

Nabeschouwing Vlaamse Kampioenschappen

26 en 27 november 2022 zal voor eeuwig in de annalen van het Vlaamse badmintonlandschap gegraveerd blijven. Na drie jaar verstoken gebleven te zijn van het mooiste tornooi van de kalender, reanimeerde badmintonclub De Nekker de door COVID19 gevelde patiënt op treffende wijze met een onberispelijke organisatie, een warme verwelkoming (al die bekende gezichten, het deed deugd!) en vooral een sportief topevent. We fladderen even in vogelvlucht doorheen de geleverde krachttoeren van het afgelopen weekend.

HE 1-2

In de elitecategorie bij de heren stond er werkelijk geen maat op topfavoriet Yaro Van Delsen. De jonge Limburgse badmintonmachine kon eigenlijk geen moment in verlegenheid gebracht worden door de nochtans klasrijke tegenstand. Noch Brees, noch De Decker en zelfs niet Tijl Dewit (die knap in de halve finale de maat had genomen van Thijs Demeyere) konden optornen tegen de spruit van voormalige topkampioenen Sven Van Delsen en Manon Albinus. Een opgekuiste tabel, noemen ze zoiets. Iets zegt me dat dit niet de laatste titel zal zijn van Yaro… A dynasty in the making?

DE 1-2

Ook weinig verrassend was de titel voor de koningin van Ronse, Flore Vandenhoucke. In de halve finale werd ze aanvankelijk nog opgeschrikt door een blitz-start van Ine Lanckriet, maar daarna zette Flore de scheve situatie op emfatische wijze recht. In de finale schoof Vandenhoucke relatief eenvoudig Elise Dhondt opzij, die erg opvallende kampioenschappen speelde en in de halve finale afstand nam van tweede reekshoofd Marthe Tack na drie spannende games. Een keertje geen titel in één van de dubbeldisciplines voor Flore, maar wel de hoofdvogel in het enkelspel afgeschoten: het zet de versatiliteit van deze superkampioene alleen maar in de verf.

HD 1-2

Een droomfinale mochten we aanschouwen in het heren dubbel. De topreekshoofden S. Lenaerts-De Pauw moesten na een epische strijd het onderspit delven tegen Tim Van Herbruggen en Jordy Van der Sypt, die zo op de meest deugddoende manier revanche namen voor hun nipte nederlaag in de finale in Leuven drie jaar geleden (tegen Oleffe en Dierickx was dat toen). De andere halve finalisten waren de sterk spelende Limburgse tandem Acke-Rosius (uw verslaggever kan ervan meespreken) en Bert Vandorpe-Mathias Van Gastel, die andermaal bewezen tot de allersterkste koppels te behoren in de elitecategorie.

DD 1-2

De Vlaamse titel in het dames dubbel bleek alweer een kofje naar de hand van Marie Demeyere (voor de 4de keer alweer!). Deze keer paste zus Lisa voor deze kampioenschappen, maar dat liet deze West-Vlaamse klasbak allerminst aan haar hart komen. Aan de zijde van Marthe Tack werd er hard gestreden. Er kwamen zowel in de halve finale tegen Van Wouwe-Van Wouwe als in de finale tegen (opnieuw!) Elise Dhont-Ine Lanckriet drie games aan te pas, maar de jarenlange ervaring (Marie en Marthe werden reeds 13 jaar geleden samen Belgisch kampioen bij de jeugd) gaf uiteindelijk de doorslag. Ook viel er een mooie halve finaleplaats te noteren voor Yente Van Aerschot en Birthe Van den Berg.

GD 1-2

Een hattrick van finales voor Elise Dhondt maakte van deze jongedame toch wel één van de meest markante figuren van deze Vlaamse kampioenschappen. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat ze aan de zijde van krachtpatser/wervelwind Joren Robberechts wellicht niet de favoriete was om de titel te behalen in het gemengd dubbel, maar bekijk dat afgelegde parcours eens en vertel me dan zonder blikken of blozen of dit een gestolen titel was! Onmogelijk… Winst in de halve finale tegen M. Lenaerts en Birthe Van den Berg (1ste reekshoofd) en een knaller van een finale waarin Caro Neyrinck en Tim Van Herbruggen in twee games verweesd werden achtergelaten (de uittredende kampioenen nota bene), dat verdient een uitgebreide lofzang! De laatste halve finalisten waren Jade Blondeel (ondanks een lange inactiviteit) en Bert Vandorpe die toch ook een accolade verdienen voor hun geleverde prestatie.

 

HE 3

De aanwezige kwaliteit in het heren enkelspel 3 beloofde vuurwerk, en exact dat werd er geleverd. De uiteindelijk kampioen werd de jonge god uit -alweer- Ronse (wat zit er daar in het drinkwater?) Brent Stockman! Wat een parcours zeg, deze jongen heeft zeker het potentieel om ook op het hoogste niveau potten te breken… Finalist werd Elias Van Havermaet, DUIDELIJK geprikkeld door uw verslaggever, die hem niet bij het kransje favorieten noemde in zijn voorbeschouwing. Knappe prestatie, dokter Van Havermaet! ‘Van Werde een neus zetten’, noemen ze zoiets. Nog twee andere markante figuren waren de andere halve finalisten, Tom Acke (of was het Guy Mortier 😉) en Wouter Valgaerts die beiden een ijzersterk tornooi speelden.

DE 3-4

Drie van de vier halve finalisten bij de dames kwamen van de Leuvense club De Dijlevallei. Dat kan dan toch niet meer misgaan, denk je dan zo? Wel, daar dacht Hanne Janssens van OLVE heel anders over… In de halve finale won sterke Hanne van toptalent Kira Destoop in drie games, terwijl ook in de finale Soetkin Dewit, al eens vice-Vlaams kampioene in Gent,  het onderspit diende te delven na een onderhoudende wedstrijd. Topreekshoofd Kristien Smets, de Belgische kampioene bij de senioren, verloor haar halve finale eerder op zondag tegen Soetkin, zich nog stevig verwerend ondanks een vervelende blessure.

GD 3-4

Indien u dacht dat de honger bij de kampioene 3-4 gestild was met de titel in het enkelspel, die kwam bedrogen uit. Hanne Janssens wist namelijk aan de zijde van metronoom en klassespeler pur sang Robbe Brees haar onoverwonnen status te vrijwaren op deze kampioenschappen. In de finale versloegen Robbe en Hanne het topduo van Looise, Wouter Valgaerts en Silke Thys. Een halve finalewinst tegen de stijlrijke routiniers Dries Van Dyck en Kathleen Verspreet is een resultaat om trots op terug te blikken voor deze laatste tandem evenwel. Opvallend wist-je-datje: naast finales spelen op grote tornooien, is het genezen van doodzieke kinderen de dagdagelijkse bezigheid van dokter Thys… Superhelden, ze bestaan nog (nog eens een dikke merci van onze Leon)! Sander Prenen en Ine Beertens vervolledigden het kwartetje halvefinalisten, maar moesten dus zoals eerder gesteld de duimen leggen voor de laureaten.

HD 3-4

Sander Prenen (de zoon van de legendarische Pascal) liet het halvefinaleverlies in het gemengd dubbel echter niet aan zijn hart komen. Zoals ik vermoedde op voorhand bleken sterke Sander en Stein Bondroit, de aalvlugge technicus van Lokeren, de sterksten van het hele 3-4 peloton. Klasse en kracht te koop, maar het vuur werd hen toch zwaar aan de schenen gelegd door het gerodeerde West-Vlaamse combo Ruben Ryckebusch en Nathan Vandenberghe! In wellicht de spannendste finale van de dag kwamen de mannen van IZBA en Barloke net iets tekort, maar wat een fenomenale prestatie leverden ze met het bereiken van deze finale. Niemand ook die het de jongens misgunde. Ook het resultaat van de duo’s Mathieu Vanderaspoilden - Nicolas Van den Brande en (opnieuw!) Brent Stockman – Lars Patteet kunnen we zeker catalogeren onder de noemer ‘puik’ (gebruikt eigenlijk iemand dat bijvoeglijke naamwoord nog?)

DD 3-4

Waar broer Lawrence net niet in slaagde, kon zus Chloë toch verwezenlijken: ze pakte de felbegeerde dubbeltitel! De Pauw en dubbelpartner Joalien Croux slaagden erin de eremedaille binnen te rijven na een knappe overwinning op ervaringsdeskundigen Nele Vervloet (dat was alweer een tijdje geleden dat we haar op dit toneel zagen aantreden) en Ine Beertens. Mama Kristel zal heel erg verheugd zijn geweest met dit resultaat, en het is haar ook van harte gegund… Opvallend: de 4 speelsters komen allen uit voor W&L. Zowel Hanne Bomans-Karen De Man als Laura Poelmans-Joni Vanesch (daar ging mijn pronostiek) kwamen net tekort in hun respectievelijke halve finales. Toch een dikke proficiat allen!

HE 4

De jonge kampioen Jonah Quintens schreef Vlaamse badmintonhistorie: hij blijkt de allereerste Vlaamse kampioen heren enkel 4! En iets zegt ons dat dit niet het eindstation zal zijn voor dit heerschap… Op zondag wist hij zowel de halve finale (tegen Imre Vermoesen) als de finale (tegen Emre Mutlu) met duidelijke cijfers naar zich toe te trekken. Mikel Temino Lasuen was de 4de halvefinalist en liet toch ook wel enkele opmerkelijke resultaten optekenen.

 

Zo eindigden de Vlaamse kampioenschappen van 2022, en wat was het een blij weerzien op alle fronten! Er werden Herculiaanse prestaties afgeleverd, het regende dramatische verrassingen en hier en daar ontwaarden we al eens een overijverige official. De regels worden blijkbaar strakker geïnterpreteerd tegenwoordig, iets wat mijns inziens de gemoedelijkheid niet echt bevordert… Ik wil niet overdreven kritisch zijn, maar in al die jaren -en ik heb er behoorlijk wat op de teller- heb ik nooit zoveel opmerkingen gekregen (kledij, coachingswijze, naast een veld zitten, een keertje roepen,…). Maar ik wil hier zeker geen steen werpen naar de officials, die mensen doen gewoon wat hen wordt opgedragen van hogerhand en ik ben hen enorm erkentelijk voor het feit dat zij hun vrije tijd opofferen om alle wedstrijden in goede banen te leiden.

Graag was ik geëindigd met een persoonlijke noot. Individueel waren dit voor mij bepaald geen geslaagde kampioenschappen. Ik wil mijn eigen mindere presteren niet vergoelijken (ik trof tweemaal sterke tegenstanders die allerminst hun zeges gestolen hebben), maar mijn gedachten (en nachtrust 😊 ) waren bij mijn oudste held Leon, die in het ziekenhuis moest opgenomen worden met een longontsteking. Ik hoor u al denken, ”boeiend hoor, Van Werde”, maar ik wou even de situatie uitklaren om de warmte van de badmintongemeenschap te benadrukken. De onstuitbare lawine aan steunbetuigingen via allerhande sociale media, de persoonlijke berichtjes, ja zelfs de wenskaartjes naar het ziekenhuis van mensen die ik eigenlijk op persoonlijk vlak niet echt goed ken uit ‘het wereldje’ hebben zowel Valerie, Leon als mezelf een mooi en nieuw perspectief gegeven op onze sport en zijn beoefenaars. We zijn verheugd hiervan na al die jaren nog steeds deel uit te mogen maken en we willen jullie dan ook stuk voor stuk bedanken vanuit de diepste kelders van onze ziel!

Helger Van Werde

 

 

Foto's van de Vlaamse Kampioenschappen bekijk je hier

« Terug