Een omvangrijk toernooi in die mate dat het één groot welslagen feestgebeuren bleek voor al wie de badmintonsport nauw aan het hart ligt. Nooit eerder in de wereldwijde badmintongeschiedenis vond er een kampioenschap van dergelijke omvang plaats, waar liefst 1554 spelers participeerden en dat op 16 badmintonmatten in één en dezelfde zaal. Twee records voor de prijs van één. Een invulling om u tegen te zeggen. Laat het ons niet eens hebben over de logistieke behoefte die hiervoor vereist is. Tal van landgenoten konden een week lang surfen op het tastbaar laaiende enthousiasme. En dan zwijgen we over de reeksen in de leeftijdscategorie 80+  die plaatsvonden. Een primeur waar liefst 16 heren zich voor inschreven.

Alle ogen waren gericht op Frédéric Gaspard, titelverdediger in MS35. De uittredende kampioen van Ljubljana maakte zijn naam waar. Op een vlotte manier speelde hij zich tot in de halve finale waar hij duidelijk afrekende met de Portugees Paixao. Zijn zegegebaar bij het bestendigen van de eindstrijd was veelzeggend en gewoonweg ook terecht. Twee keer op rij bij de beste jongsenioren van Europa is een verdienste waar wij alleen maar ons hoedje voor kunnen afzetten. In de finale zelf bleek de twee jaar jongere Zweed Mathias Wigardt echter een maatje te sterk. Een zilveren medaille met een spreekwoordelijk gouden randje voor Fredo. Welgemeende felicitaties!

Stefanie Bertels kon zich in dezelfde leeftijdscategorie knap in de halve finale (WS35) werken. Hiervoor nam ze afstand van een Française, Duitse, Tsjechische en opnieuw Duitse opponente. In de halve finale wist de Kempische aanvankelijk gelijke tred te houden met Elise Danckers, tot die haar solide spel vond en alsnog vlot de bovenhand nam. Niettemin een onverhoopte medaille die de voormalige international bijzonder knap wist binnen te halen. 

Hoang Nguyen was hetzelfde lot beschoren. In MS50 ging de Kraainemnaar voortvarend van start tegen de Tsjech Vlk. Zonder klinkers te moeten kopen wist hij door te stoten naar de volgende ronde. Vervolgens nam hij de maat van een Oostenrijker, een Spanjaard, een Duitser en onze noorderbuur Marco Gouw. Drie van deze wedstrijden verliepen in al dan niet moeizame driesetters. Nguyen zat zomaar in de halve finales en verzekerde zich hiermee van de bronzen medaille. In de halve finale was de Portugees Silva een maatje te sterk. Na een razendspannende finale wist de Portugees zich uiteindelijk tot Europees kampioen te kronen. Luttele ogenblikken later mocht Hoang Nguyen mee het podium op om zijn eremetaal in ontvangst te nemen.

We maken hierop grote sprongen en komen zo uit bij dé badmintondame des vaderlands. Nelly Halsberghe is de oudste landgenote die competitief nog haar streng trekt. Alsof ze er een patent op had: met telkens het (ei zo na) kleinste verschil moest Nelly steeds haar openingsgame aan haar enkelopponentes laten. Zowel Volmeke-Keller uit Duitsland, Sterlie uit Denemarken als Richter uit Duitsland gingen met de openingsgame aan de haal. In de finale op zaterdag wist ze voor het eerst de eerste game naar zich toe te trekken. Het Engelse topreekshoofd Mary Jenner was allerminst uit haar lood geslagen en bracht de bordjes opnieuw in evenwicht. In de allesbeslissende slotgame ging Nelly voortvarend van start: 5-0. Een voorsprong die Jenner pas na de interval teniet kon doen. Even leek Jenner ook de bovenhand te zullen nemen, maar dat bleek gezichtsbedrog. Halsberghe haalde definitief uit. Vijf punten op een rij volstonden om de zegepraal binnen te halen. Nelly Halsberghe speelde zich zaterdag in de analen van de continentale badmintongeschiedenis: Europees kampioene WS75!

Alsof dit niet volstond, was er ook nog een dames dubbel finale die zich aandeed. Samen met haar Deense partner Jena Robdrup Andreassen ging ze voortvarend van start tegen een Zweeds-Duitse combinatie. Vervolgens gingen in de halve finale ook de Engelse topreekshoofden Coombes en Hewett voor de bijl. In de finale bleek die andere Engelse combo Awcock en Gill echter een maatje te sterk. Een bijzonder sterk parcours van Nelly die haar tornooi bekroonde met goud en zilver. Machtig sterk!

Daarnaast werd het tornooi ook flink kleur gegeven met tal van andere Belgische prestaties. Katrien Van Geel werd zowel in het dames enkel als dames dubbel pas na verlengingen in de derde game uit het tornooi gewipt. In het dubbel was dit nog in een vroeg stadium, maar wel met matchpunten. In het enkelspel daarentegen was dit in de kwartfinales door de Duitse Daniela Wolf, die uiteindelijk zilver bemachtigde. Zeggen dat Katrien op amper twee punten strandde van een op zijn minst bronzen medaille is objectief correct. Daarnaast was er ook Daan De Smet. Samen met Nele Vervloet werd in de openingswedstrijd gewonnen van de sterke Nederlanders Nottelman en Bakker. Uiteindelijk gingen zij pas voor de bijl in ronde 3, waar ze met klein verschil de duimen moesten leggen tegen de Zweden Svenson en Närfors, die later zilver wonnen. In het enkelspel stootte Daan eveneens door tot de laatste zestien spelers, waar zijn derde ronde het eindstation werd. Die halte luisterde ook naar een naam: Jan Frohlich. Destijds goed voor een aardige mondiale ranking. Nu goed voor een opmerkelijke driesetter waarin de Zwitser evenwel tamelijk vlot orde op zaken zette. Eveneens waren er de prestaties van Petra Vanlaer (1/8e finale WS50), Dries Peeters (1/32e finale MS40), Nele Vervloet en Hadrienne Flahaux (beiden 1/8e finale WS40, waar Nele de duimen moest leggen tegen de latere winnares Telma Santos), de 1/8e finales van Helger Van Werde aan de zijde van Roel Van Heuckelom (MD45) en Kristien Smets (XD35), de kwartfinale van Gaspard en Devooght in dezelfde discipline (XD35), de 1/8e finale van Sabine Devooght in WS35 (waarin ze nipt de duimen moest leggen tegen het Duitse topreekshoofd Bartsch), de sterke kwartfinale van Marleen Loos en Honoree Rovers (WD55), de 1/8e finale van Hanze en Heynickx (MD55) en de derde ronde van Felix Verbeeck (heel nipt onderuit tegen het Duitse reekshoofd Lehman in MS60).

Verder kroonde de Franse tandem Baptiste Careme en Bruno Cazou zich tot Europees kampioen in het MD35, was er Eric Pang die in een Nederlands treffen afrekende met Ralph Starren (MS40) - die laatste klopte Frohlich in de halve finale, was er de opmerkelijke driepunter van de IJslandse Drifa Hardardottir. Zij was oppermachtig in zowel WS45, WD40 als XD45. De Schot Dan Travers deed dit huzarenstukje over bij de bij de 65+-ers. In zowel MS65, MD65 als XD65 was er geen kruid opgewassen tegen hem. In het herendubbel klopte hij met zijn maat de Nederlandse formatie Ridder - Santosa. Voor Rob Ridder net niet de dubbel die hij kon voltrekken. Met Marjan Ridder werd wel de hoofdvogel afgeschoten (XD70). De Duitse Heidi Bender was ei zo na hetzelfde lot beschoren als dat van Hardardottir en Travers, met goud in zowel het WS65 als WD65, maar slechts brons in XD65. Zo kunnen we ook iets zeggen over de Noor Geir Olve Storvik, die in zowel MS60 als MD60 tweemaal goed was voor zilver. Tot slot was er nog de Pool Pawel Gasz, die als 82-jarige de beste was in MS80 en daarbij nog eens goed was voor zilver in MD80. Gewoonweg geweldige prestaties om op terug te blikken.

Wie het Limburgse sportcomplex afgelopen week binnenwandelde, was op slag verkocht voor het spelletje. Wie het badmintonspelletje al ruimschoots kende, was op zijn beurt niet te stoppen van een desmate uitpuilend enthousiasme. Alsof toetertjes onze landgenoten aanvuurden, weerklonken de shuttleslagen heen en weer in een kolkende Velodroom. De Europese kampioenschappen voor Senioren bleken een voltreffen op alle vlakken. Met deze feilloze organisatie en knalprestaties die het gebeuren nog meer in de kijker zetten, werd een maatstaf gezet die maar moeilijk overtrefbaar is. Het was dan ook een privilege dat we een kampioenschap van deze grootte naar België hebben weten te lokken. Met dank aan de club Smash BC, de gemeente Heusden-Zolder, Badminton Vlaanderen en Badminton Europe voor de voortreffelijke coöperatie, ondersteuning en uitvoering. Afsluiten doen we met hulde, aan de (nieuwe) koningin van het Belgische badmintonfirmament die de tricolore op zaterdag 31 augustus 2024 machtig liet wapperen: Nelly Halsberghe, Europese kampioene WS75.

 

Met de grootste voldoening,
Peter Nees